Twee gedichten van Arne

Gedicht gebruikt voor de rouwaankondiging:

'Het einde van de film.'

De ouderen roepen en de kinderen huilen.
Een windvlaag rukt de laatste bladeren van de bomen
wanneer de zon voor de laatste keer ondergaat.


Gedicht gebruikt voor het herdenkingsprentje:

'De wereld is wit.'

Ik ben hier nog steeds.
Op die plek waarvan ik ooit dacht weg te geraken.
Het is hier kouder
en eenzamer.
En de wereld is wit daarbuiten.

Sommige dingen gaan nooit weg,
ze blijven hangen.
En rond mijn hoofd zingen ze steeds hetzelfde:
'Kouder en eenzamer. Kouder en eenzamer.'
En de wereld is wit daarbuiten.

Alles heeft een einde.
Ik gelukkig ook.
Want het wordt hier kouder
en eenzamer.
En de wereld is nog steeds wit daarbuiten.