'Ik' (deel 13/slot)

Nee hoor, dat was maar een grapje.
Op dit moment ben ik gelukkig en waarom ook niet?
Ik heb geweldige ouders en een geweldige zus. Ik heb nog steeds een beste vriend en een vriendin die even raar is als mij en die ik met de dag meer en meer graag zie. Ik schrijf nog steeds en lees af en toe. Zodra dit allemaal geschreven is ga ik iets eten en iets anders schrijven, denk ik.
Ik wil hierbij ook tante Jes bedanken. Zij gaf me als eerste de raad om dit te schrijven en ik kan zeggen dat het een hele ervaring was!
Ik vind dat iedereen het zou moeten doen; zo kan je nog eens goed nadenken over hoe je leven nu precies is.
Eigenlijk wil ik meteen iedereen bedanken die me op de één of andere manier heeft geholpen.
Er is veel veranderd in die negentien jaren. Vooral eigenlijk verergerd en het blijkt maar niet op te houden. Soms wou ik wel eens dat ik in de jaren zestig geboren was of gewoonweg in een andere periode.
Goed, ik heb de oorlog niet moeten meemaken, dus echt klagen moet ik niet.
Tegenwoordig is het steeds moeilijker en moeilijker om gelukkig te zijn en dan heb je ook mensen die daarbij breken.

Het enige dat je moet hebben zijn ouders die je bij je geboorte beschermen tegen die siamese kat die je wil vermoorden uit jaloezie.
Het enige dat je moet hebben is een vriend die, ondanks dat je hem even uit het oog verloor, toch weer contact met je opneemt.
Het enige dat je moet hebben is een vriendin die even raar is als je zelf maar kan zijn.
Het enige dat je moet hebben is de motivatie om het slechte advies van de leerkracht te negeren en voor je diploma te gaan.
Het enige dat je moet hebben is de wilskracht om uit te zien naar de volgende dag en dankbaar zijn dat je die mag meemaken.
De rest, al hetgene dat er nog over is in de wereld, is nep en tijdsverspilling.